Roadtrip door Noorwegen – Part I of II

Als er één land al jaren helemaal bovenaan mijn wishlist stond dan was het wel Noorwegen (en Nepal en Nieuw-Zeeland en… maar daar geraakt ge niet met een camper, dus ja…).
De ongerepte natuur, de rust, de zen, de uigestrektheid, de dunbevolktheid,… het sprak allemaal tot mijn verbeelding. Vooral de bevolkingsdichtheid dan voor dit asociaal wicht.
En ik wist nog voor ik er ooit een voet had gezet dat ik er smoorverliefd op ging zijn.

Onze eerste, verre reis met de camper kon dan ook niet anders dan naar, inderdaad… Noorwegen zijn.
Op de laatste dag van het schooljaar duwden wij kledij, eten en welke brol een mens nog allemaal meesleurt op reis in onze camper om de dag erna richting het verre noorden te vertrekken.
Om ons twee weken te laten overrompelen door de pracht van het land.
En elke dag een beetje meer verliefd te worden…

---

Torreby – Zweden

Oké, oké, dat is niet Noorwegen. I know. Maar het plekje dat we daar vonden om te wildkamperen was zo schoon dat het gewoon een plaats verdient in deze post.
We lieten de drukkere wegen ver achter ons en gingen op ontdekking. Want Google Maps beloofde ons dat we niet ver van het Färlevfjorden waren. En we weten allemaal dat water en bergen een mens een instant vakantiegevoel geven, right. Alez, ons dan toch.

Waar we uitkwamen was één van de meest desolate plekjes dat we hebben gezien, en tegelijkertijd één van de mooiste. Als dit een voorbode was voor de rest van de reis…
We reden een smalle weg door en kwamen uit aan een mini-baai waar enkele kleine jachten (al is alles relatief natuurlijk) lagen en ocharme 3 huisjes stonden. Geen mens te bespeuren…

Behalve dan die ene Zweed die het helemaal ok vond dat we voor een nachtje parkeerden op de plaats waar normaal gezien zijn woonboot (op het droge) ligt.

We schepten onze buitendouche vol met water uit het fjord (want met vijfjes douchen in de camper staat gelijk aan geen water meer in de watertank om te koken etc. en in het fjord springen stond gelijk aan afgevoerd worden naar de spoedafdeling wegens opgevreten worden door kwallen), namen allemaal een frisse douche en kropen vroeg onder de wol.

Om de dag erna vroeg te starten met een ochtendloopje doorheen een Zweeds bos terwijl we uitkeken op het fjord.
Ik zei toch dat het een plekje verdiende in deze post? 😉

Wat, waar, hoe?

Coördinaten: Munkedal SV, Zweden
58° 26′ 44.6″ N
11° 35′ 19.9″ E
Dit is dus een plekje in the middle of nowhere. Ofte: wildkamperen. Normaal gezien moet je op de camping van de golfclub in de buurt staan, maar ‘weg sfeer’ dan, zeg maar. Als je dus iemand ziet ronddrentelen in de buurt van het haventje, vraag dan efkes of het ok is om daar te overnachten. Dik veel kans dat je sowieso een ‘ja’ krijgt 😉

Lillehammer – Noorwegen

Na het Zweedse natuurschoon was het dan tijd voor het Noorse. Niet veel later reden we de Noorse grens over en… over Noorse autosnelwegen.
Dat is een tweevaksweg met aan de ene kant prachtige bergen en aan de andere kant turquoise water. Als je in België over de autosnelweg rijdt zie je links en rechts nietmendalle (buiten dan het zwerfvuil) en moet je vrezen voor je leven van zodra je ook nog maar dénkt aan wisselen van vak.
We werden dus omgeven door Noors natuurschoon 🙂

Soit, die prachtige (en rustige) wegen brachten ons tot in Lillehammer.
De stad die diende als scenario voor de komedieserie ‘Lillyhammer’ met Steven Van Zandt. Dat is, yep… gitarist Little Steven van de E Street Band van Bruce Springsteen.
Maar ook de stad waar de kaasschaaf werd uitgevonden (beetje geschiedenis meegeven hier ook, hè, seg).
Maar waar de stad waarschijnlijk het meest bekend om staat is toch wel de Olympische winterspelen van 1994. Waar je overigens nog vanalles van kunt bezoeken/bezichtigen.

Wij bleven er maar een dagje, dus lieten we al die geschiedenis een beetje links liggen om in plaats daarvan een wandeling te maken richting het centrum en richting de traditionele gekleurde huisjes in Storgata, in tussentijd genietend van het uitzicht op het Mjøsa-meer.
En de skischans 🙂

Wat, waar, hoe?

Waar: Lillehammer Camping
Dampsagvegen 47, 2609 Lillehammer
Verblijf: Na nacht 1 in Denemarken op een camperparking en nacht 2 in de natuur door te brengen, kozen we ervoor om nacht 3 op een camping door te brengen. Kwestie van ons allemaal eens deftig te kunnen douchen enzo, ziet ge. Want pubers beginnen blijkbaar te stinken na 2 dagen.
Lillehammer Camping ligt aan de oever van het meer met een eigen mini-strandje. Je kan dus direct in het water als je dat wilt. 
Het centrum van Lillehammer ligt op wandelafstand.
Een nette, propere, maar ook drukke camping. Leuk als je daarvan houdt, wij laten die het liefst zoveel mogelijk links liggen. 
Bedrag: €48/nacht voor 5 pers., incl. elektriciteit, water, douches, wifi en hond.

 

Van Lillehammer naar Gaupne (Sognefjorden) – The scenic tour

Toen we in Lillehammer vertrokken, hadden we T-shirts en shortjes aan en hing mijn zomerhoedje binnen handbereik in de camper.
Enkele uren later stonden we onze shortjes in te ruilen voor lange broeken, T-shirts voor dikke truien en hobbelden we in regenjas mèt sjaal en stevige wandelschoenen buiten rond.

Als je door een land reist, is het rijden op zichzelf ook reizen. Zorg er dus voor dat je zoveel mogelijk de mooie routes kiest. En daar ook de tijd voor neemt.
Wij (’t is te zeggen: Husband vooral, want voor mij was deze route een complete verrassing), besloten om de reis van Lillehammer naar Gaupne via de Sognefjellsvegen (Road 55), één van de 18 National Tourist Routes doorheen Noorwegen en bovendien de hoogste bergpas in Noord-Europa, verder te zetten. Niet de meest eenvoudige. Wèl de meest mooie. Niet voor niks is deze weg enkel in de zomer open, in de winter is deze gewoonweg niet toegankelijk wegens sneeuw van 10 meter hoog.
Het geeft dan wel weer prachtige groene meren door het smeltwater, geweldig hoge bergtoppen en vergezichten alsof ge op de maan zit.
We dachten dat we er genoeg tijd voor hadden uitgetrokken, maar niks is minder waar. Dit is zo mooi dat je er gerust twee dagen over kan doen. Na iedere bocht vind je namelijk terug een nieuw, en waarschijnlijk nog mooier, plekje waar je even wilt stoppen om het in je op te nemen en/of een foto te nemen.

We reden over de bergen, zagen regen, zon, mist en sneeuw.
In desolate Jurassic Park-achtige landschappen.
Priceless.

Staafkerk van Urnes

Als je, net zoals wij, je reis doorheen Noorwegen vooral in midden-Noorwegen (en rond het Sognefjord) doet, kan een bezoek aan de oudste staafkerk van Noorwegen niet ontbreken.

Vanuit Solvorn namen we de (mini-)ferry naar Urnes. Dat dat ferry-tochtje een attractie op zichzelf was, zeg ik. Ik had eerlijk gezegd een beetje medelijden met de mensen die met de wagen op de ferry stonden, want deze overtocht vond ik toch wel de mooiste die we deden tijdens onze hele reis. Het water kleurde mooi turquoise en het afwisselende zon- en wolkenspel zorgde ervoor dat het leek alsof de bergen en huisjes rondom het fjord constant van kleur veranderden. Dit is een overtocht die je UIT je wagen moet doen. (Inclusief tranende ogen en een snijdende wind op uw bakkes ‘cause it’s all part of the charm.)

Aan de andere kant van het fjord staat je nog een stevige wandeling uphill te wachten. Vergeet niet om de zoveel tijd om je heen te kijken. Uw voeten gaat ge nog genoeg zien tijdens komende hikes… 😉

En dan is ze daar: de Urnes staafkerk, gebouwd rond 1130, een scheet groot, maar indrukwekkend in al zijn eenvoud.
Geen nagel of vijs. Geen moderne snufjes. Alleen maar ouderwets vakmanschap. Dat eeuwen later nog steeds rechtop staat.
Eat that, moderne consumptiemaatschappij.

Zwart van kleur met een indringende geur van de teer. Eenvoudigweg om het hout te beschermen tegen de weersinvloeden. Slimme gasten, die Noren.

Koop een toegangsticketje juist voor je het terrein opwandelt en je kan in en rond de kerk.
Dat ik gewoon ben van imposante kathedralen en zulke toestanden te bezoeken tijdens reizen. Inclusief metershoge schilderingen in allerlei kleuren.
Deze kerk kan je met enkele passen doorkruisen en de kleuren op 1 hand tellen, en toch liet ze een grotere indruk achter dan alle andere die ik al had gezien.
Of ik was high van de geur van diene teer. Kan ook.

Wat, waar, hoe?

Waar: Sandvik Camping 
6868, Gaupne
61°24’04.1″N 7°18’03.0″E
Verblijf: Onze uitvalsbasis voor de staafkerk was Sandvik Camping in Gaupne, op 20 minuutjes rijden van Solvorn, waar we de ferry naar de kerk moesten nemen. 
Een kleine, rustige en nette camping, uitgebaat door een heel vriendelijke spraakwaterval van een vrouw 🙂
Op wandelafstand van het Lustrafjorden (een uitloper van het Sognefjord), waarlangs je prachtige ochtendloopjes kan doen btw 😉
Bedrag: €34/nacht voor 5 pers., incl. elektriciteit, water, wifi en hond. Douches apart te betalen door middel van coins.

De Urnes Staafkerk vind je hier: 61°17’53.2″N 7°19’22.7″O
Urnes Stave Church, 6870 Ornes, Noorwegen

Via Flåm naar Gudvangen

We namen de langste autotunnel ter wereld richting Flåm voor een nachtje zalig wildkamperen met zicht op Flåm.
Als je denkt dat die Zwitsers tunnels kunnen bouwen, ga dan eens doorheen Noorwegen reizen. Die kunnen er pas wat van. Attractie op zichzelf, dat ding.
Iets dat we overigens pas doorhadden toen we er net uit waren (en terug mobiel netwerk hadden). Whoops.

Het plan was om in Flåm de beroemde Railway te nemen, één van de steilste ter wereld. Maar wat opzoekwerk verder besloten we het links te laten liggen.
Het (te) toeristische karakter ervan, drie pubers die het waarschijnlijk geen hol zou interesseren of ze nu op die beroemde trein zouden zitten tenzij er wifi beschikbaar is of dat ze gewoon ergens in een goot zouden liggen vegeteren terwijl we er wel ferm wat euro’tjes voor zouden neerleggen voor eigenlijk maar twee (that would be Husband and me) van de vijf die erin geïnteresseerd zijn zorgde ervoor dat we na het nachtje wildkamperen en het cappuccino slurpen met zicht op Flåm doortrokken naar Gudvangen…

Wat, waar, hoe?

Coördinaten: E16 & Strandavegen, 5745 Aurland, Noorwegen
60°52’36.6″N 07°08’48.1″O
Verblijf: Om de zoveel tijd vind je langs de kant van de weg een rustplaats. Deze staan bijna altijd een tijdje op voorhand aangeduid.
In een land als Noorwegen, waar wildkamperen zo goed als overal is toegestaan (tenzij anders aangeduid) zijn dit goede en gratis overnachtingsplaatsjes.
Het meestal geweldige uitzicht krijg je er zomaar bij.
Dit was dus zo’n rustplaats. Aanvankelijk een beetje sceptisch, want langs de autosnelweg, maar als je weet dat de autosnelweg in Noorwegen per uur minder auto’s moet slikken dan pakweg de Aarschotse Steenweg hier om de hoek per kwartier, dan weet ge het wel…
We sliepen dus geweldig goed 😉
En ’s ochtends konden we met onze cappuccino langs het wandel- en fietspad zo naar het water om rustig wakker te worden met zicht op het fjord en op Flåm.
Dat dit plekske dus mag vernoemd worden 😉
Had ik al gezegd dat wildkamperen de max is? 

 

Viking Valley – Gudvangen

Na al die zen van fjorden en natuur en al was het tijd voor grof geweld.
Vikingengeweld.
Ge zijt niet in Noorwegen geweest als ge niet minstens ene keer vikingsgewijs op uw reisgenoten hebt geklopt, nietwaar?

Laat eens uw koters (en uw vent) los in een echt vikingendorp waar het toegestaan is om op elkaar te kloppen, vrouwen te imponeren met bijlen en de beul uit te hangen met pijl en boog.
Maar kijk, koters happy, vent happy, ikke happy.

At first dacht ik dat dit zo’n overroepen toeristisch park-achtig iets ging zijn vol met slechte acteurs waar ik al schreeuwend van ging wegvluchten, maar het was compleet het tegenovergestelde.
We waren nog geen 5 minuten binnen of we raakten al aan de praat met één van de bewoners (vikings dus?) die rustig de tijd nam om zijn klapke met ons te doen en heel wat antwoorden te geven op onze vragen over de vikingen, ons de tijd (nog meer) te doen vergeten en ons een heel welkom gevoel te geven.

We kregen een rondleiding doorheen het hele dorp, werden persoonlijk uitgenodigd bij de ‘Story Teller’, mochten proeven van traditionele gerechten en lieten de viking in ons los.
Is dit een aanrader? Yep.
Is het toeristisch. Ook yep. Al valt het al bij al best nog mee. En als het van iemand komt die allergisch is aan alles dat ook maar tè toeristisch is, wilt dat al wat zeggen. Het is hun enige bron van inkomsten, dus ja… Maar als je dan weet dat de helft er full time woont en ervoor kiest om echt te leven als vikings en de andere helft toch voor het grootste deel, dan ben je toch onder de indruk.
Geen klok, geen internet, geen telefoon, … Een vikingendorp in een vallei, aan het eind van het fjord, omgeven door bergen en watervallen.
Weg moderne luxe. Hallo, dierenvachtjes en vuurkes maken.
En laat nu net dat één van de charmes zijn in dit dorp, die back to basic. En mensen ontmoeten die net als jijzelf daar rust in plaats van stress in vinden.
Dat waar we zo hard naar op zoek waren in Noorwegen…

Viking Valley vind je hier: 60°52’43.6″N 6°50’34.9″O
BOX 11, N- 5747 GUDVANGEN

Lees verder onder de foto’s…

 

 

Volgende week deel II 🙂

XO,

Anneke

• Vooraleer we in Zweden waren, moesten we eerst nog door Denemarken natuurlijk. Tijdens de heenreis kozen we ervoor om alles via de weg te doen en geen ferry’s te nemen, kwestie van meer vrijheid te hebben en de reis al niet gehaast te moeten starten omdat we op een bepaald uur op een ferry moesten staan ergens in Denemarken.
  We hobbelden dus over die beroemde brug tussen Denemarken en Zweden. En schrokken ons een bult van de prijs.
  Bij deze: zoek ruim op voorhand uit welke ferry je eventueel kan nemen en van waar. Kijk op de Noorse versies van de sites (simpelweg google laten vertalen naar het Engels) en laat je niet misleiden door het ‘je moet reserveren’-trucje. Hoef je helemaal niet. Er zijn altijd mensen die annuleren of gewoon niet komen opdagen waardoor er op het laatste moment nog plekjes vrijkomen. Gewoon tot in de haven rijden dus en vragen of er nog plaats is 😉
• Onze slaapplaats in Denemarken was op een camperparking in Aabenraa (Kystvej 55, 6200 Aabenraa), aan het haventje en meteen aan het strand.
  Voor €19/nacht heb je er een plekje met elektriciteit, water, wifi en mag je hond mee. Voor de douches moet je apart betalen.
  Je moet er wel het constante gepiep bijnemen van het intikken van de code om in de sanitaire blok te geraken.
  En redelijk wat nachtelijk lawaai (en ’s ochtends vroeg) van dronken pubers die een duik in het water willen nemen.
  Niet echt een aanrader dus… (moet ook gezegd worden, hè ;))
• Als ge ècht, ècht, ECHT niet genoeg krijgt van mijn Noorwegen-spam (d’er komt nog de komende weken. Moehahaha!): op mijn Instagram-pagina vind je nog filmpjes in de highlights van onze reis doorheen Noorwegen 😉
• En hieronder vind je de route die we tijdens week 1 deden 😉

---