Roadtrip door Noorwegen – Part II of II

Vorige week konden jullie al lezen hoe overdonderd ik was door al die Noorse schoonheid (ik heb het nu efkes niet over de mannen), maar zelfs op het moment dat ik dacht het allemaal al zo’n beetje gezien te hebben (want het kan toch echt niet schoner worden?!), werd ik ergens in the middle of nowhere gedumpt, op wat voor mij zowat het mooiste plekje is waar ik ooit in mijn leven ben geweest.
Dit vond ik zelfs niet letterlijk aan de andere kant van de wereld, in Australië.
Of om het in Husband’s woorden te zeggen: ‘Dit is werkelijk de verdoken tuin van Eden van de wereld…’

Bakka – kajakken op het Nærøyfjord en hiken naar Rimstigen

Op het moment dat we van de ‘grote’ (hahahaha!) weg afreden vanuit Gudvangen en het smalle weggetje langs het Nærøyfjord opreden, twijfelden we nog of er daar überhaupt wel iets te vinden was.
Kleine paniekskes bij Husband want no way dat hij de camper ergens kon draaien of manoeuvreren indien we een tegenligger hadden. En ge moogt er zeker van zijn dat je het nèt dan aan uwe rekker hebt.

Maar hou vol. Deden wij ook. Want de beloning aan het eind van dat geweldig smal-ik geef u een paniekaanval-weggetje is groot.
Zo goed als aan het einde van de weg (want ja, het stopt gewoon in het fjord) kom je terecht op waarschijnlijk één van de kleinste campings die we gevonden hebben, maar dat dubbel zo groot was in zijn schoonheid en charme: Dyrdal Gard. Omgeven door imposante bergen die op je af lijken te komen en als je niet goed oplet, ligt ge ’s ochtends met uw vermoeide botten direct in het fjord. De camper stond zo goed als op de aanlegsteiger.
We leken even op ons eigen wereldje te zitten.
Wat misschien wel zo was, want geen kat die het daar blijkbaar zomaar vindt…
Uw eigenste Garden of Eden.

 

Het werd onze uitvalsbasis voor een kajaktocht op het Nærøyfjord en een hike naar Rimstigen.
Het Nærøyfjord staat trouwens op de UNESCO World Heritage List en is de meest wilde en mooie zijarm van het Sognefjord. Op het smalste punt amper 250 meter breed en omgeven door bergen die recht uit het fjord lijken te groeien. Magnifiek mooi.

Voor de kajaktocht schakelden we Nordic Ventures in dat, zo kwamen we achteraf te weten, stronte-duur (dat is dus ècht duur) was in vergelijking met andere kajakverhuurders in de omgeving. Vraag dus eerst even na op de camping waar je het beste gaat vooraleer alles op voorhand te regelen en betalen. Zoals wij *eyeroll*

Maar kijk, we kregen er wel een smak uitleg voor, een boel materiaal (serieus, in d’Ardennen krijgt ge een kajak en een peddel. Hier kreeg ik het gevoel alsof ze me ieder moment de ruimte gingen inschieten met al die gear) en minstens 4 uren complete vrijheid op dat fjord.
En het surf-gehalte van al die instructeurs hielp ook natuurlijk. Aja.

Ik was vroeger geen grote fan van alles dat dreef en amper mijn kont kon binnenhouden. Nu ben ik al serieus aan het overwegen om mij zelf ook zo’n kajak aan te schaffen en op de camper te binden zodat ik gelijk waar en wanneer ik wil, kan kajakken. Er is namelijk niks dat me zoveel rust geeft als op water peddelen in zo’n bootje.
Maar de rust en de zen die ik op dat fjord vond, was a first…
Dat ik er eerlijk waar geen woorden voor heb.
Je moet het gewoon zelf ervaren…

Tussendoor stopten we op een verlaten stukje natuurlijk strand voor een picknick en om het allemaal wat te laten bezinken (FIGUURLIJK!).
Om dan terug verder te peddelen richting Gudvangen. Omgeven door de meest mooie bergen die ik al heb gezien en tientallen watervallen.
Voor de lopers onder ons: dit was zo’n beetje als zo’n runner’s high die dagenlang kan duren. Ge kent dat wel…
Maar dan een kajak high 😉

 

Normaal gezien hadden we maar twee nachtjes voorzien in Bakka vooraleer we doortrokken naar Eidfjord en het Hardangervidda Nationaal Park om te hiken, maar de omgeving en het uitzicht (rond de camping) beviel ons zo hard dat we besloten Eidfjord over te slaan (nu moeten  we dus gewoon nog eens terug) en te hiken in Bakka.

We kregen namelijk van de uitbaatster van de camping de tip om naar Rimstigen te hiken. Dat is een klim van meer dan 700 meter in minder dan 3 kilometer.
You do the math.
Dat is steil. Wreed steil.
En dus ook met momenten heel zwaar. Waarschijnlijk ook de reden waarom we amper een levende ziel zagen langs de ‘route’.
Buiten dan die ene vrouw die aan haar afdaling bezig was terwijl wij aan het klimmen waren en ons vertelde dat ze amper aan de helft raakte.
Auwch. En wij deden dat gevalletje met drie koters en een obese hond.

Maar mensen, mijn hart! Een uur of twee later stonden wij vanboven op die top, aan de base van een waterval, uitkijkend over het Nærøyfjord. Een uitzicht waar, als ik even heel eerlijk mag zijn, zelfs Preikestolen niet aan kon tippen…
En dat hart van mij liep over van trots. Want zelfs die koters èn BigButt-Chanel fixten het verdomme maar weer. Op een hike dat zelfs dit getraind marathon-wicht met momenten zwaar vond.

Is het het gezweet waard? Meer dan dat zelfs 😉

 

Wat, waar, hoe?

Waar: Dyrdal Gard
Bakkavegen 35, 5747 Gudvangen.
N60°55’2.46″, E6°52’8.62″
Verblijf: Zoals ik al zei, een paradijsje op aarde. Uitgebaat door de meest relaxte en vriendelijke dame die je maar kunt hebben. Meteen aan de oevers van het Nærøyfjord en met zicht op de omliggende bergen en watervallen. Weg van alles en iedereen en in complete rust en stilte. Ideale uitvalsbasis voor activiteiten, maar evengoed om een paar dagen te chillen en uit te rusten op en rond de camping.
De dag dat wij er toekwamen was overigens ook de dag dat de nieuwe sanitaire blok werd geopend. Niks aan te merken op netheid dus 😀
Bedrag: €38/5 pers. per nacht, elektriciteit, water, douches en hond inclusief. Geen wifi. Maar eerlijk? Dat heb je hier niet nodig.

Kajakken deden wij hier: Nordic Ventures as, 60°52’48.2″N 6°50’37.5″E.
En de hike naar Rimstigen begint een beetje voorbij de camping. Vanaf de camping verder wandelen en dan zie je na enkele minuten de start aan de linkerkant.

Preikestolen

Wellicht één van de meest bekende kliffen van Noorwegen.
En wellicht ook één van de meest gefotografeerde.
Overigens ook één van de hikes die het meest bovenaan mijn wishlist stond.

Voor de mensen die al 20 jaar or so onder een steen leven: Preikestolen is een klif die iets meer dan 600 meter boven het Lysefjord uitsteekt en je dan ook een prachtig zicht geeft over het hele fjord.
Indrukwekkend, to say the least.
Ge moet er wel een tocht van 8 km (heen èn terug that is) voor overhebben met een stijging van om en bij de 500 meter.
Een tocht die door sommigen als ‘heel zwaar’ wordt omschreven. Door anderen dan weer als ‘ronduit gevaarlijk’.
Door ons als ‘bullshit’. Valt allemaal best mee. Zo goed als de hele tocht is redelijk aangelegd en helemaal niet gevaarlijk.
Natuurlijk zijn er moeilijke stukken waarbij je ook je handen moet gebruiken en waarbij je gaat puffen en zweten, maar om te gaan beweren dat het gevaarlijk is? Neeje. Echt niet. Daarvoor moet je in Rimstigen zijn…

Wat dan wèl gevaarlijk zou genoemd kunnen worden is het allerlaatste stukje, juist voordat je effectief op Preikestolen staat. Je moet over een heel smal stuk (en da’s zonder reling, hè) om aan de klif te geraken. Smijt daar nog eens een sh*tload toeristen bovenop die in uwe weg lopen en hun leven willen riskeren voor die perfecte selfie aan de rand en je weet het wel.
Gebruik dus uw gezond verstand en doe niet onnozel. Zelfs niet voor die perfecte selfie…
Want wat zijt ge met die perfecte selfie als ge morsdood ligt, zo’n 600 meter beneden, right?

Waar we tot we Bakka hadden verlaten het gevoel hadden amper een mens te zien, kregen we ze nu dubbel en dik op ons dak. Preikestolen is toeristisch, mensen. Maak u geen illusies. En als je voor één van die geweldige foto’s wilt gaan waarop het lijkt alsof je er helemaal alleen staat, moet je al voor dag en dauw aan het hiken zijn. Terwijl de gemiddelde huis-tuin-en-keuken-toerist nog aan het ontbijtbuffet zit dus.

Maar kregen we waarvoor we gekomen waren? Totally.
Een machtig uitzicht en een wauw-gevoel van ‘k zal u gaan hebben.
Uw koekske en stukske fruit of middageten opeten done right, zeg ik.
En je vergeet zo die andere toeristen (want ik vergat maar al te vaak – en graag – dat ik er eigenlijk zelf ook één was. Oeps.)

 

Wat, waar, hoe?

Waar: Jørpeland Gjestehavn Camperpark
Direktør Sæthersgate [Jørpeland Kai], 4100 Jørpeland,Rogaland
N 59.01760, E 6.04388
Verblijf: Onze uitvalsbasis voor Preikestolen was een camperparking in Jøssangvegen, terug aan een haventje. Waar blijkbaar de meeste camperparkings zich bevinden.
Heel rustig en niet groot. Je gebruikt de sanitaire blok van de haven waarvoor je €1 extra moet bijbetalen. Bonus: op het eind van de dag haal je sowieso je stappendoel, want de sanitaire blok is ver van waar de campers staan.
Bedrag: €15/5 pers. per nacht. Niks inbegrepen.

De wandeling naar Preikestolen begint hier:  (vanop de parking) Preikestolvegen 521, 4100 Jørpeland, Noorwegen

Stavanger

Na al die #outsideisfree, het groene leven, zo weinig menselijk contact en natuurpracht heeft een mens al eens nood aan het stadse leven, nietwaar?
We blijven Leuvenaars, zegt.

Tijd dus om de bomen efkes in te ruilen voor gebouwen. En die vonden we in Stavanger.
Een moderne, (naar Noorse normen) grote stad die wel nog steeds zijn authenticiteit heeft weten te behouden. Je vindt er nog de gezellige witte houten huisjes in het oude gedeelte en rond de haven zie je stuk voor stuk de in verschillende kleuren geschilderde oude houten huizen.
Als ge chance hebt ligt er zelfs een giant cruiseschip aangemeerd.
Of net geen chance. ’t Is maar hoe je het bekijkt.

Maar wat ik het meest charmante aan Stavanger vond, was toch wel Øvre Holmegata. Een straatje dat ook wel ‘de kleurrijke straat’ genoemd wordt (maar dan in ’t Noors. Obviously.)… en dat niet teleurstelt. Ik denk dat ik weet waar de unicorn-fabriek zich bevindt. Daar dus.
Links en rechts word je omgeven door roze, blauwe, gele, turquoise, ga zo maar, … huisjes. En koffiebars, restaurants en winkeltjes.
Druilerige dag? Hier moet ge zijn voor die zonneschijn.
Chagrijnig? Achteraf waarschijnlijk nog altijd, maar dan in duust verschillende kleuren.

Was die ene stad tijdens onze twee weken in Noorwegen genoeg? Ja. Wees maar zeker. Dat ik ’s avonds zelfs efkes moest bekomen van dat stadse lawaai en drukte na meer dan een week amper mensen te hebben gezien en bijna niks anders dan natuur om me heen gehad te hebben. Maar dat kon evengoed ook aan mij gelegen zijn…
Was Stavanger de moeite? Ook ja. Dat ik er met plezier Oslo links voor liet liggen.

Wat, waar, hoe?

Waar: Mosvangen Camping, Mosvangen 15, 4021 Stavanger
58°57’08.8″N 5°42’49.5″E
Verblijf: Mosvangen Camping is een volledig vernieuwde camping op wandelafstand van het centrum van Stavanger. Inclusief verwarmd zwembad en al. Luxe, zeg.
Bonus: het ligt meteen aan een mooi meer waar je ’s ochtends je ochtendloopjes rond kunt doen. En voor uw obese hond: zijn/haar ochtendwandelingetjes.
Verwacht geen rustige ‘weg van de wereld’-toestanden hier. Een grote camping dichtbij een grote stad = grote drukte.
Bedrag: €47/5 pers. per nacht. Alles incl. (elektr., water, douches, wifi, hond).

Sverd I Fjell

Ofte: ‘zwaarden in rots’. Een symbool voor Noorwegen (één van…), van herdenking en vrede.
Drie zwaarden van ongeveer 9 meter hoog die in een rots verzonken zitten. Vast. Niet meer tegen elkaar te gebruiken. Als dit niet vrede symboliseert, dan weet ik het ook niet meer.

Een kunstwerk van Fritz Røed ter herdenking van de Slag om Hafrsfjord in 872 toen Harald I Noorwegen tot één koninkrijk wist te verenigen.
Ik vraag me overigens af of diene Harald überhaupt zelf Hafrsfjord kon uitspreken…
En ik weet zo zeker dat gij dat nu ook geprobeerd hebt. Haha.

Terwijl je naar de zwaarden kijkt, kan je ook nog eens blijven oefenen op uw uitspraak van dat Hafrsblablablafjord, want vanop de rotsen waarop het monument staat kijk je uit over dit fjord.

En net naast het monument vind je een gezellig klein strandje mèt strandbar waar je koffie, frisdrank en ijsjes kan kopen.
Of je kan ook een wandeling maken langsheen het water.
Wij kozen voor het eerste.
Want af en toe mogen ook wij eens lui zijn.

 

Sverd I Fjell vind je hier: Møllebukta, 4044 Hafrsfjord, Noorwegen
58°56’29.4″N 5°40’19.0″E

Lindesnes Fyr

Dit was een plekje dat we eigenlijk maar ergens tijdens onze eerste week in Noorwegen ontdekt hadden (in onze reisgids) en dan in het programma opnamen.
Niet echt op voorhand op de wishlist gezet dus.
Zoals eigenlijk de helft van deze reis (goed zo)…

‘Het meest zuidelijke puntje van Noorwegen’.
Met ‘de meest zuidelijke vuurtoren’.
Say no more. Dat die dingen als een magneet op mij werken. Ik heb geen flauw idee waarom, maar ik vind vuurtorens de max (misschien omdat ik er zelf één ben).

Na een nachtje wildkamperen in Spangereid, pal aan het water, trokken we richting Lindesnes Fyr voor één van de meest relaxte dagen van onze reis.
We lunchten in het restaurant dat uitkeek op de vuurtoren en aten er vers gemaakte viscake (klinkt vies, is het niet. Aanrader dus.), sjokten doorheen de bunkers van tijdens Wereldoorlog 2 (toen de Duitsers dit stukje innamen), deden de klim omhoog IN de vuurtoren en deden een stevige wandeling op de rotsen, weg van andere toeristen, mèt zicht op de vuurtoren en de zee.
En genoten vollen bak van de zon op onze kop, de wind in ons haar en elkaar.
Chill.
Zen.

 

Wat, waar, hoe?

Lindesnes Fyr vind je hier: Lindesnesveien 1139, 4521 Lindesnes, Noorwegen
57°58′56″N 07°02′47″E

Verblijf: Onze uitvalsbasis voor Lindesnes Fyr was een rustig plekje langsheen de weg, meteen aan het water. Wildkamperen dus. Dat is wakker worden met de geluiden van de natuur, uw cappuccino opdrinken aan het water en uw koters IN dat water zien spelen ondertussen.
Coördinaten: 58°03’29.5″N 7°10’51.4″E
Bedrag: € 0.000000000. Nu gij.

Je kan ook op de parking van Lindesnes Fyr kamperen. Het werkt een beetje als een honesty bar. Je steekt een bepaald bedrag (ik denk dat het niet meer dan €10 is) in een envelop in een houten ‘brievenbus’ op de parking en de dag erna mag je met twee gratis binnen in het museum dat bij de vuurtoren hoort. 

De avond nà ons bezoek aan Lindesnes Fyr brachten we door op Moysand Camping (coördinaten: 58°21’14.2″N 8°39’06.7″E).
Een grote camping met eigen strandje aan het einde van een weggetje. Allemaal heel nieuw en netjes, maar naar mijn mening, met niet genoeg sanitair voor de hoeveelheid gasten. Maar wie ben ik…
Bedrag: €52/5 pers. per nacht  incl. elektr., water, douches, wifi, huisdier.

Zwemmen bij zonsondergang èn zonsopgang in Zweedse wateren…

En dan verlieten we Noorwegen… Met pijn in het hart. Echt wel.
Dat ik in tijden niet meer zo onder de indruk ben geweest van iets.
Geen woorden meer heb gehad om iets deftig te kunnen omschrijven (want dat al mijn superlatieven het nog niet te goei omschrijven).
Zoveel zen en rust niet meer in iets heb gevonden in maanden. Misschien wel ooit.
Noorwegen haalt u binnen en laat u niet meer los…

Onze afsluiter vond dus niet zozeer plaats in Noorwegen, dan wel weer in Zweden.
In Sillen om precies te zijn.
Op een camperparking aan de rand van het strand.
Op wandelafstand van die zee en van de strandbar.
En van een avondduik bij zonsondergang (de koters. Husband en ik zaten ondertussen van een koffie te nippen op het terras van de strandbar #winning).
Maar vooral van een ochtendduik vanop een volledig leeg strand vooraleer we ècht terug huiswaarts keerden.

Dat wij dus die koters om 7 uur ’s ochtends uit hun nest hebben gelicht, met ons vijf in bikini/zwembroek over dat strand hebben gehobbeld en ons in die zee hebben gesmeten bij wijze van ochtenddouche.
Ik ben er zeker van dat die drie pubers mij efkes vervloekt hebben.
En ik ben er ook zeker van dat ik mij daar geen reet van heb aangetrokken.
Want dat we wel allemaal instant wakker waren.
En terug herinneringen voor het leven hebben gemaakt… ♥

Wat, waar, hoe?

Waar: Camperparking Angelholm, Zweden
56°15’53.5″N 12°50’17.9″E
Verblijf: een gratis camperparking aan de rand van het strand dus. Je kan de openbare toiletten van het strand gebruiken, er zijn volleybalvelden meteen naast de parking, rustig, stil en ge kunt u wassen in de zee.
Wat moet een mens meer hebben, zeg ik dan 😉

 

XO,

Anneke

• Om van Bakka naar Jørpeland te rijden, deden we de Hardanger National Tourist Route langsheen het Hardangervidda National Park. Aanradertje dit. (Let wel op op de (zeer) smalle, drukke stukken, want redelijk toeristisch hier. Onze linkerspiegel werd er op een kwartier tijd 2 keer bijna afgereden. Hun fout. Niet die van ons. Laat dat duidelijk zijn.)
• Om van Zweden naar Denemarken te reizen kozen we in de terugreis om dit via de ferry te doen in plaats van via de beroemde brug (die we tijdens de heenreis hadden genomen). Je rijdt met je camper tot in Helsingborg, Zweden, waar je de ferry neemt en amper een half uur later rijdt je er in Helsingør, Denemarken, terug af.
• Onze laatste nacht vooraleer we terug thuis (en in België dus) waren, was in Denemarken. Die brachten we door op Laerkelunden Camping (Nederbyvej 25, 6300 Gråsten. Coördinaten: 54°54’03.0″N 9°34’15.3″E)
  Een camping met zwembad, aan een meer met eigen strand en blablabla. Want ge weet wel: die koters nog eens volledig los laten gaan tijdens hun laatste avond enzo #verwendenestenverdomme
  Bedrag: €81/5 pers. per nacht all in.
• Als ge ècht, ècht, ECHT niet genoeg krijgt van mijn Noorwegen-spam (d’er komt nog de komende weken. Moehahaha!): op mijn Instagram-pagina vind je nog filmpjes in de highlights van onze reis doorheen Noorwegen 😉
• En hieronder vind je de route die we tijdens week 2 deden 😉

---