Terwijl velen uitkijken naar het obligatoire skireisje tijdens de krokusvakantie (of paasvakantie), kijken wij iedere keer weer uit naar de zoveelste meerdaagse campertrip gevuld met bos, natuur en al hikend kilometers vreten.
Wij zijn niet van de ski-types. Nooit iets mee gehad en dat zal ook nooit gebeuren. Daarvoor zie ik mijn ledematen te graag intact.
En dan hebben we het nog niet over Big-Rona gehad die roet in het eten gooit natuurlijk.
Chance’ke, zegt. Want in plaats van ons kast te moeten zitten opvreten omdat we onze skireis in het water zagen vallen of omdat we niet naar het buitenland konden for that matter, vulden wij De Freddy terug met onze hiking gear en trokken richting de Ardense wildernis.
Naar Rochehaut om precies te zijn. Een klein gezellig Ardens stadje waar amper iets te beleven valt, maar waar het in de zomer wèl steeds stikt van de toeristen. De toeristische winkeltjes vol met Ardense specialiteiten zullen daar wel voor iets tussen zitten.
En het magnifieke zicht op Frahan dat in een bocht van de Semois ligt.
Bovendien ook nog eens de ideale uitvalsbasis voor heel veel hikes.
Allemaal even mooi.
14,7 km hike doorheen de bossen naar Gué en Tombeau du Géant
We haalden deze hike uit een boekje waarin er een heleboel samengevat staan in de Ardennen. We kwamen al snel tot de conclusie dat de bewegwijzering to-taal niet meer klopte en we meer op onszelf, het kompas en het beetje uitleg dat in het boekje stond aangewezen waren.
Dat is met momenten ambetant.
Maar met momenten ook vooral heel interessant. Want zo ziet ne mens al eens iets.
En komt ge op plekjes waar een ander nooit komt.
Inclusief gijzelf normaal gezien ook niet.
De hike start in de buurt van het uitkijkpunt van Gué waar ge, als ge zo zot zijt als ons om voor zonsopgang te vertrekken, een magnifiek schoon ochtendlicht ziet vallen op de bossen rondom de vallei.
Sta daar efkes stil. Of zet u efkes en geniet daarvan.
Want straks eindigt de hike hier ook en dat is rond een uur dat iedereen uit zijn grot komt gekropen en dan is het hier alweer wat drukker. Pakken minder charmant dan.
Je neemt een flinke daling om aan de Semois te geraken, smeer dus maar al uw kuiten in. Of knieën in dit geval. Dat wij het zelfs voelden.
Eens beneden wandel je een heel eind langs de Semois en doorheen de bossen, wat je het mooiste gefilterde ochtendlicht geeft als je er zo’n prachtig zonnige winterdag uitkiest als wij.
Om dan, eens aan Tombeau du Géant, keihard achter uwe zonnebril te gaan zoeken. Plotseling kom je aan het open uitkijkpunt vanwaar je kilometers ver kan uitkijken over het landschap.
Het felle zonlicht en de schrale wind krijg je er gratis bovenop.
But it’s all worth it.
Ik kan me voorstellen dat het er in de zomer over de koppen lopen is. Gué en Tombeau du Géant zijn nu eenmaal populaire plekjes in de Ardennen.
Weg zen, denk je dan.
Neeje, een paar kilometer verder, net voorbij het eerstvolgende dorpje en juist voor je terug het bos inwandelt, sta je aan de rand van een stukje natuur waar je niks hoort en niemand ziet. Buiten dan de vogels.
Installeer u op de berm (je bent zojuist aan de splitsing rechtsaf gegaan en wandelt nu over een rustig landweggetje waar volgens mij amper 1 auto per week passeert) en drink uw thermos uit.
Puur genieten, zegt.
Vanaf daar ging het een beetje fout bij ons. De bewegwijzering was plotseling volledig weg en we kwamen regelmatig op punten dat we moesten kiezen of we links of rechts zouden gaan en waarvan we dachten dat ze uiteindelijk allebei dezelfde windrichting uitgingen (kompas, remember?).
Alhoewel, ‘fout’…
Volgens mij zaten we inderdaad totaal naast de oorspronkelijke route (maar overduidelijk wel in de juiste windrichting, anders waren we daar nu nog aan het rondhobbelen in da bos), maar we waren er wel helemaal alleen en ontdekten prachtige plekjes in de bossen rondom Rochehaut.
Of hoe verloren lopen u altijd terug thuis brengt…
Moeilijkheid:
Nie voor de poes. Er zitten een paar pittige dalingen èn hellingen in. In combinatie met de afstand niet min.
Maar een beetje een getrainde wandelaar/hiker kan dit wel tackelen.
En tussendoor een pauze’ke met koffie en een koekske helpt ook altijd 😉
Kaart hike:
xXx
13.4 km hike langs Semois en uitkijkpunten over Frahan en Semois
Frankske voorspelde dat het een ça va dagje ging zijn. Zonnig, niet te koud en droog. Ideaal wandelweer.
Ideaal foto-weer zou zijn als er nog mist bij te pas zou komen. Maar ne mens kan niet alles hebben in het leven natuurlijk.
De hike begint eigenlijk aan het uitkijkpunt in Rochehaut vanwaar je uitkijkt over de vallei waarin Frahan in een bocht van de Semois ligt.
Ons vaste startmoment, net voor zonsopgang, was dus ideaal om ermee te beginnen. We gingen namelijk de zon zien opkomen van achter de heuvels. Prachtig.
Wat we totaal niet hadden verwacht, was de mist die in de vallei hing.
We kwamen de hoek om gewandeld en kregen nèt dat waar ik altijd stiekem een beetje op hoop als ik met mijn camera de Ardense bossen inwandel: zonnig weer èn mist.
Mother Nature rewarding us voor het ongoddelijk vroege uur dat we altijd uit onze nest komen.
Mijn dag kon al niet meer stuk.
Helemaal hyped van het schouwspel en dat ik op het juiste moment op de juiste plaats bleek te zijn, wandelden we verder.
Een heel steile helling op. Misschien….
En jawel. Nog meer moois. Alez, jong. Mijnen lucky day.
De zon breekt nu pas echt door aan de overkant van de vallei en probeert door de mist te geraken, wat een magnifiek schouwspel geeft.
Dit is het. Dit is waarom wij uuuuurenlang de natuur intrekken op onmenselijke uren. Voor datgene dat met geen woorden te bevatten is en geen mensenhanden na te maken is.
De hike gaat van daaruit doorheen de bossen, je blijft op hoogte. Je blijft de ochtendzon dus door de bomen zien piepen.
Na een tijdje neem je een vrij steile afdaling en met een beetje geluk, zak je dus ook af in de mist, recht naar de oevers van de Semois.
Het pad gaat van heel breed naar heel smal, langs manmade wandelbruggetjes tussen uitstekende rotspartijen, zo naar de wandelbrug over de Semois en die je naar Frahan brengt.
Buiten Corona-tijden waarschijnlijk de ideale plek om even op adem te komen in de lokale café’tjes, momenteel de ideale plek om met uw thermos koffie een rustig plekje op te zoeken en even uit te rusten.
Wij gingen aan de kant van Frahan onder de brug (gelijk d’echte) aan de oever ons even opwarmen in het vroege middagzonnetje en aan onze warme kop koffie.
Ge gaat het nodig hebben, de dosis cafeïne èn het koekske (of 5), want na een stuk plat krijg je een helling van ‘k zal u gaan hebben op uw talloor.
Bijna verticaal omhoog en bijna op handen en knieën kruipen. Ik weet niet hoe ik het anders moet uitleggen.
’t Is dus ne lastigen 😉
Maar het uitzicht is er dan ook naar.
En er staat een bankske.
Kunt ge uw onsportieve reet efkes op laten rusten.
Of ge valt gewoon om nog voor ge aan da bankske geraakt. Kan ook.
Een beetje verder moet je een weg over, oppassen want het is een nogal drukke weg, en na een kort stuk door het bos kom je terug aan een uitkijkpunt.
Het is het laatste.
En ook hier staat er een bankje.
Ge kunt er dus uwe tijd voor pakken 😉
Van daaruit is het easy peasy recht naar het centrum van Rochehaut.
Waar ge de rest van dag kunt trippen op al het moois dat ge hebt gezien.
Of de rest van de maand.
Kan ook zomaar.
Moeilijkheid:
Brace yourselves.
Echt.
Wij waren de rest van de dag paraplu.
Zegt genoeg.
Maar dubbel en dik waard, hè, gasten.
Kaart hike:
WAT, WAAR, HOE?
Getaway: van 13 febr. tot en met 17 febr. 2021.
Waar?
Rochehaut.
Verblijf?
Aire de camping car Le Palis
Le Routi 25
6830 Bouillon
Een camperparking dus. Maar een goede. En een populaire. Reserveren is dus zeker niet overdreven. En al zeker nu, tijdens Corona-tijden, niet.
De eigenaar is een heel vriendelijke en behulpzame Vlaming (volgens mij uit Aalst of Dendermonde of zoiets) die overduidelijk veel leute heeft in het runnen van zijn camperparking.
Geen voorzieningen (ah neen, want dan zou het een camping zijn), maar wel de mogelijkheid om water te lozen en te vullen en uw toilet te legen. En helemaal niet duur. Wèl heel netjes, goed onderhouden en dicht bij het centrum van Rochehaut voor de winkeltjes en de ideale uitvalsbasis voor hikes.
Wat moet ne mens nog meer hebben? 😉
xo,
Anneke
Inderdaad héél mooie streek;we zijn daar meermaals geweest met mijn ouders,EN onze eerste uitstap met onze eerstgeborene was naar daar.We logeerden daar in een heel klein pensionnetje,met de mesthoop voor de deur,maar heel gezellig en echte boerenkost.
Leuk. Mooie foto’s. Een camper staat ook op mijn verlanglijstje om juist dát te doen wat jullie doen. Hopelijk zit dat er ooit een keer in. Wij houden ook van wandelen en misschien een idee voor ons om deze hikes ook eens te doen.