How to become a vegan…

• Hou van dieren. Niet alleen huisdieren, maar àlle dieren.
• Bekijk docu’s. Gelijk een sh*tload docu’s. Over de impact dat vlees eten heeft op het milieu, uw gezondheid èn hoe dieren behandeld worden. En verstop u niet achter een dekentje als de beelden hard worden, maar kijk ècht. (Mijn persoonlijke ‘favorieten’, al klinkt dat vreselijk luguber, zijn Earthlings en Cowspiracy – Netflix -)
• Lees u in. Zoek antwoorden op uw vragen. Zoek de harde cijfers en statistieken op. Stel vragen aan uw (huis)arts. Ik stel mijn vragen al enkele jaren aan verschillende (huis)artsen en ik krijg iedere keer dezelfde bevestigende antwoorden. Maar zolang de Vlaamse Overheid liever geld pompt in campagnes à la ‘week van het biefstuk’ of ‘week van het konijn’ ipv in campagnes over de voordelen van plantaardig eten staat een arts ook nergens natuurlijk.
• Bedenk je dat dieren die in een slachthuis terechtkomen niet doodgeknuffeld worden. Nope, au contraire, nog maar al te vaak leven die beesten nog op het moment van slachting. Yep, zelfs in onze Belgische slachthuizen. En neen, er bestaat geen humane manier om iets gewelddadig te doen.
  Moest het allemaal zo ‘diervriendelijk’ (hahaha *eyeroll*) gaan zoals de slachthuizen zèlf beweren, dan zouden zijzelf toch wel de eerste zijn om met beelden naar buiten te komen ipv de dierenrechtenorganisaties, zeker?
• Trouwens, al eens een varken horen krijsen voor zijn leven? Can’t be unheard.
  Al eens een koe letterlijk zien vechten en huilen voor haar leven? Can’t be unseen.
• Kippen worden nog maar al te vaak in een ietsiebietsiemini(genen-polkadot-bikini)-kotje gestoken om het één na het ander ei uit hun kont te persen. En op het moment dat er geen ei meer uit komt zijn ze compleet nutteloos en worden ze afgedankt. Ze gaan heus niet op pensioen naar een kippen-rusthuis, neen…
• Haantjes zijn ‘nutteloos’ in die industrie. Insert: een molen, gaskamer, … Uhu.
• Een kalfje wordt ik-heb-er-geen-woorden-voor-hoe-vreselijk-snel (als in: zo goed als meteen) weggerukt bij zijn/haar mama zodat wij de mama-koe zo snel mogelijk kunnen leegpersen. Voor een product zoals melk dat wij, als mens, dan nog niet eens echt nodig hebben. Want we zijn nog steeds geen baby-koe (al kunnen we van sommigen inderdaad wel zeggen dat het kalvers zijn).
• Een koe en haar kalfje kunnen soms dagenlang naar elkaar roepen nadat ze gescheiden werden.
  Stel u eens die waarschijnlijke vreselijke hartenpijn voor die ze moeten voelen op zo’n moment.
• Om melk te kunnen blijven geven moet een koe ieder jaar een kalfje krijgen. Een koe is ongeveer 9 maanden zwanger. You do the math.
  Hoe heet dat ook alweer bij honden? Broodfok, zeker?
• En na 5 jaar van leeggepompt te worden wordt ze afgevoerd naar het slachthuis. Waar al haar zonen haar voorafgegaan zijn. Zij heeft nog ‘chance’ dat ze het een jaar of 5 mocht rekken. Haar zonen hebben hun eerste verjaardag zelfs nooit mogen vieren.
• De hele ‘vissen voelen geen pijn’-gedachte is een volledige misvatting. Vissen voelen wel degelijk pijn.
• En als we zo blijven doorgaan met overbevissing, kunnen we zo goed als lege oceanen hebben tegen 2048.
• Per kilo vis die er uit de zee wordt gehaald, wordt er ook nog eens 5 kilo bijvangst mee opgehaald. Die komt niet in de rekken van de Colruyt of den Delhaize. Maar wordt gewoon dood terug gesmeten. Nutteloos. En weer een beetje minder leven in onze oceanen.
• Er worden jaarlijks om en bij de 650 000 walvissen, dolfijnen en zeehonden gedood door verstrikking in visnetten.
• Veeteelt (en dan spreken we over de hele industrie er rond) zorgt voor 32 000 miljoen TON (oh, jawel) CO2 per jaar. Dat is 51% van de wereldwijde broeikasgassen.
  Zot.
• Het is ook nog eens verantwoordelijk voor 91% van de ontbossing van het regenwoud (voor oa. veevoer). Geen regenwoud = geen zuurstof, hè, gasten. Da zijn onze longen.
• Wat ik nog zotter vind is het volgende: voor palmolieplantages is er al 10.5 miljoen ha regenwoud gekapt. Dat ik mij daar al veel langer dan vandaag zorgen over maak.
  Maar wat zorgelijker is, is dat er voor het voer voor vee al 55 miljoen ha regenwoud is gekapt. g’Hebt da toch goed gelezen, hè? Als ge dat in cijferkes ipv in letterkes typt zijn da mega veel nullekes, hè.
• Er worden ieder uur meer dan 6 miljoen dieren gedood zodat de mens ze kan opvreten. Stel u eens voor dat er ieder uur 6 miljoen mensen gedood worden. Dan is de hele wereldbevolking op nog geen 50 dagen uitgemoord…
  Dat is trouwens ieder uur de Holocaust all over again qua aantallen.
• Vlees eten en zuivelproducten eten en drinken wordt gekoppeld aan bepaalde kankers, hart- en vaatziekten, te hoge cholesterol, obesitas, …
• But what startled me most is dit: als we al het veevoer dat we wereldwijd verbouwen voor dieren dat we achteraf slachten en opeten (en waarvan zo goed als alles naar de meer welgestelde landen gaat, waar – oh ironie – kankers, hart- en vaatziekten en obesitas weelderig woekeren), zouden gebruiken om mensen eten te geven zou er wereldwijd geen honger meer zijn.
  Let that sink in for a minute.
• Luister naar je hart in plaats van naar je maag.

The day a vegan was born.

7 maart 2020 was hier een memorabele dag.
Geen verjaardagen of mijlpalen die gevierd werden. Geen speciale datum die herinnerd werd.
Neeje. Alleen maar 1 persoontje die ’s avonds laat, tussen de tranen door, besloot om te proberen op haar eentje een verschil te maken.
Om na 3 jaar van vegetariër zijn, veganist te worden.

That persoontje would be me.
En die tranen eens niet door de miserie van de puber-koters, maar door de miserie die van mijn scherm afliep.
Van Earthlings.

“Extremist, jong.”

Ooit was ik één van die gevallen die luidop riep ‘Veganist? Da is inderdaad te extreem. Neeje… ik houd het bij vegetariër.’ als ik opmerkingen kreeg over dat mijn vegetariër-zijn toch ‘wel wat naar extremisme neigt, hè, maar dat er nog altijd extremere gevallen bestaan’ of ‘is da allemaal wel gezond?’ (wel, zie mij hier ne keer sporten, marathons lopen en alles blijven doen wat ik altijd al deed terwijl ik over-dui-de-lijk aan het sterven ben *sarcasm input*) of … ge snapt het wel. Opmerkingen die eigenlijk nergens op slaan.
En ik die nog niet genoeg ruggengraat had om op te komen voor mezelf en mijn keuzes.

Ge kunt u dus afvragen wat een mens uiteindelijk bezielt om volledig om te slaan en er bewust voor te kiezen veganist te worden…

Totdat ik docu na docu na docu bekeek.
En artikel na artikel na artikel las.
Mijn ogen meer opende en opende en weigerde nog weg te kijken en zaken te negeren die er overduidelijk wèl zijn.
En beetje bij beetje de puzzelstukjes in elkaar zag vallen.
Met Earthlings als kers op de taart.
Genoeg, zegt.

Drie jaar geleden had ik de harde beelden nodig van hoe het slachthuis in Tielt dieren behandelde, nu de harde beelden van een docu.

Hoe kon ik jaren aan een stuk één van die mensen zijn die veganisten extreem vond, terwijl een levend wezen dat gevoelens heeft en pijn kan voelen, gebruiken, uitbuiten en uiteindelijk doden alleen maar om onszelf te voeden (terwijl we dat eigenlijk zelfs niet nodig hebben) als normaal gevonden wordt?
Wie is er dan de extremist?
En dat al die toestanden dan nog niet eens zo gezond zijn als ons altijd werd voorgehouden ook. Als g’u trouwens afvraagt waarom er zoveel kankers woekeren in deze moderne tijd en er zoveel mensen sukkelen met hart- en vaatziekten en overgewicht… zoekt nie verder. Ge hebt de oorzaak vlak onder uwe neus. Op uw talloor.

Naast dat de mens zich zo arrogant heeft opgesteld om te gaan denken dat een ander levend wezen alleen maar bestaat voor zijn gebruik, hij zomaar het leven ervan mag gaan ruïneren tot op de dood toe, is het dan niet eens bijster gezond ook.
Al kunt ge dat ook karma noemen natuurlijk.
Payback van moeder natuur.

Let’s talk numbers.

Over de impact op het milieu van diene oh zo begeerde McBurger (of hoe da spel ook heet) heb ik het dan nog niet eens gehad.
Maar da zijn veel te veel cijferkes om te zitten neerpennen.
En dat de mensen achter Cowspiracy dat eigenlijk heel gemakkelijk hebben gemaakt voor mij met een eenvoudig infografiekske:

Ik kan hier zo nog wel een tijdje doorgaan.
Maar da doe ik nie, want ik moet nog wat op ne wortel en selder gaan knabbelen naar ’t schijnt.
Haha.

Dus, als g’u afvraagt wat er mij bezielt om volledig om te slaan en er bewust voor te kiezen veganist te worden: mijn gezondheid en die van de planeet.
En bovenal dat ik weiger om ook nog maar 1 dier te laten afzien voor mij.

Iedereen kan een verschil maken.

“Jaja, alsof zo enen persoon nu een verschil kan maken…”, hoor ik u denken.
Yup, inderdaad. Dat kan ie wel. Iedereen kan een verschil maken. Zelfs dienen enen. Zelfs ik. En daarvoor doe ik het.

Om een veganist te voederen is er bijvoorbeeld 674m² grond nodig. Voor een vleeseter mag je die oppervlakte al maal 18 doen…
Op die 3 jaar dat ik vegetariër ben en die iets meer dan een maand dat ik ondertussen full blown veganist ben heb ik op mijn eentje om en bij de 1406 dierenlevens gespaard, 29 kalfjes bij hun mama laten blijven, meer dan 3 500 000 liter uitgespaard op onze aardbol (niet zo shocking eigenlijk als je bedenkt dat er al 2500 liter water nodig is om 1 hamburger te maken), is er 9 754 kg minder CO2 uitgestoot (volgens mij mag dat maal 2 want ik tjool nu ook nog eens hele dagen rond met mijnen bakvelo. Maar ik trek de lijn bij geitenwollensokken. Zelfs ik heb grenzen.) en staan er zowaar nog 3 339m² aan bomen rechtop.
Dus zeg nog eens dat het geen reet uitmaakt.

Dat het zelfs een immens verschil uitmaakt als je nog maar gewoon serieus MINDERT in de consumptie van vlees en dierlijke producten.

Dus neen, hier geen pleidooi om iedereen de vegan-toer op te laten gaan. Al zou het de wereld geweldig schoon maken volgens mij. Maar da’s een utopie.
Maar als ik 1 iemand, eentje, letterlijk mààr eentje, bewust kan maken van wat die in zijn mond steekt, en vooral hoe we met dieren omgaan, is dat voor mij al geweldig.

Ik woon samen met 4 vleeseters. Stiefdochterlief eet zo goed als 90% van de tijd mee met mij (en haar moeder is ook veganist, dus daar doet die ook lustig mee) en Husband en de Boys eten maximum 3 keer in de week vlees.
En daar ben ik zo verdomde trots op. Op het feit dat ik een verschil heb kunnen maken in hun vleesconsumptie. En hun kijk op de hele industrie en de impact ervan.
Maar vooral op hoe zij ook een verschil maken. Op hun manier.

“It takes nothing away from a human to be kind to an animal”

Voor sommigen zal ‘k nu dus waarschijnlijk een extremist zijn.
Maar denk dan efkes aan dit:
iemand die een hond vermoordt is een psychopaat.
Iemand die een varken vermoordt is perfect normaal (ge weet wel, koteletje en al).
Iemand die letterlijk geen enkel levend wezen vermoordt is een extremist.

Dus again… wie is er hier dan de extremist? 😉

Maar vooral: it takes nothing away from a human to be kind to an animal.

XO,

Anneke